Ons leven is Liefdeskracht in ontwikkeling en uitvoering !

Wim van de familie Bongers

Welkom op mijn website !  Wat leven we in een prachtige en voor velen ook zeer lastige tijd. Bijzonder en bizar ! Veel veranderingen, een transitie, waarin we worden geraakt door veel. Enerzijds zijn er steeds meer beperkingen maar . . . ergens ook kansen, om je ware eigenheid en potentieel nu te gaan leven. Wat is het waardevol om te connecten met anderen. Mensen die net als jijzelf open staan voor meer verbinding (en) en groei, in en voorbij het al bekende.  

Laat me toe mijzelf hier te introduceren ... misschien raak ik je ergens... ?

In mijn voornaam staat de letter i voor de gevoelsmatige verbinding tussen vrouw en man, vrouWiman. Mijn achternaam ; Bongers, betekent; van of uit de boomgaarde; de NatuurTuin vol overvloed. In de natuur voel ik ook de meeste harmonie.  Van de familie betekent dat ik een mens ben van vlees en bloed en autonoom.

Omdat ik me vanaf mijn geboorte min of meer onveilig heb gevoeld heb ik me vooral aangepast aan waar er bij de mensen dichtbij in eigen gezin maar ook daarbuiten , emotionele ruimte en aandacht voor was. Steeds meer kan ik er nu voor kiezen om ruimte te maken voor en te houden van, mijn echte eigen zelf .... ; wat dat ook is, wat daar ook te voelen is, het mag ook anders zijn. Ware veiligheid leeft in onszelf........

Langzaam maar zeker, ben ik onderweg om het "mannelijke" en het ''vrouwelijke" in mezelf meer in harmonie te ervaren. Ik ervaar een nieuwe man(nelijkheid) in mij die een nieuwe wereld uitnodigt. Als jongen geboren uit een vrouwenlichaam voelde het al snel onveilig om anders te zijn dan het lichaam waar ik uit voortkwam. Mijn moeders baarmoeder waar ik nog zoveel verbinding en eenheid had ervaren.

Ik ben geboren in 1962, het 7e kind, in een liefdevol gezin met een eigen supermarkt-winkel tegenover het ziekenhuis in Weert, ons huis was woonhuis en winkel met alleen een portaaltje ertussen. 7 dagen per week was de winkel open, ook in de avonduren als het bezoekuur was in het ziekenhuis. Pap en mam werkten er  beiden, samen met enkele aangestelde hulpen. Wij kinderen hielpen ook mee, zo gauw we oud genoeg waren. Er was, net als in de meeste gezinnen toen, veelal onbewuste, emotionele verwaarlozing. Door enkele traumatische ervaringen eerder door mijn ouders en andere door mijzelf beleefd, waar niet over gesoroken werd en dus ook nauwelijks verwerking optrad, heb ik meer een gespannen dan ontspannen kindertijd en jeugd beleefd. Ik wist niet beter,  dit was "normaal" ?! Praten over emoties werd er nog nauwelijks. Eten en drinken, kleding en school, korte ontspanningsuitjes met het gezin naar de natuur, een korte vakanties bij familie nabij Zandvoort of zuid Limburg was en waren er gelukkig wel.  Bij dieren, in onze kleine stadstuin en in de natuur voelde ik meer harmonie en daar kon ik me dan wat meer ontspannen dan bij mensen. Op m'n 12e vond ik de overstap naar de middelbare school met 1600 jongens en meiden, mijn lagere school was een jongensschool, heel erg moeilijk. Ik snapte mijn buikpijn en spanningen niet en ook mijn moeder wist niet hoe ze mij kon helpen. Ze ging wel met mij op zoek naar ondersteuning bij onze huisarts en de conrector van school. Maar zij begrepen ook niet wat er scheelde en gingen ervan uit dat ik er wel overheen zou groeien. De leerplicht dwong me naar school te blijven gaan. Omdat de spanningen daarmee niet verdwenen vroeg ik me, in mezelf, want wie begreep mij toen, af;  wat mijn leven voor waarde had ? Maakte het iets uit ,....leven of niet leven ?   Dit was het uitgangspunt...... van waaruit ik verder moest en ergens ook wilde in de mensenwereld.  Maar hoe . . .  ?!    Auw en wauw, wat een spannend avontuur !!!

In mij rees op een gegeven moment wel een stem die zei dat het goed was om te berusten. Ik zou het moeten doen met wat er op dat moment te ervaren was. Gelukkig was er vanaf dat moment iets meer rust om verder te kunnen. Deze "stem" die ik diep van binnen hoor en voel,  heb ik op mijn levenspad steeds opnieuw  dankbaar mogen ervaren.

Elke dag het-mijn leven beleven;  meer een toeschouwer was ik eigenlijk. Echt spontaan zijn kon ik nog niet. Praten over angsten en wat je nog meer voelt kende ik alleen oppervlakkig. Dat deden toen nog erg weinig mensen. Mijn zus ging naar een opleiding om kleuterleidster te worden en daar kreeg ze te maken met een soort sensitivity-training. Haar emotionele verhaal daarover aan de keukentafel, raakten me. Iets in mij voelde dat ik ook in die richting verder moest zoeken naar antwoorden om  een méér open en spontaan mens te kunnen worden. Na de middelbare school  ben ik toen op zoek gegaan in die grote buitenwereld. Ik ben allerlei opleidingen/cursussen en therapieën gaan volgen, boeken gaan lezen en zo werd ik, met veel vallen en weer opstaan, stapje voor stapje wijzer, begreep ik meer.  Maar het bijzondere was wel dat vooral door de intense, fijne maar ook soms extreem moeilijke ervaringen en gesprekken met mensen, ik pas echt verder kwam.  Mensen die zich met mij wilden verbinden  of/en mensen met wie ik me wilde verbinden. Gelukkig waren die er enkele. Met name Martin Ottow die zelf zoveel problemen en spanningen had, werd cruciaal in mijn groeiproces. Martin was opgegroeid in Nederlands Indië, nu Indonesië, en had daar, in de 2e wereldoorlog, als 7 jarig jongetje, de gruwelen van  de Japanse concentratiekampen en daarna de vrijheidsoorlog ( Bersiap), net overleefd. Op het moment dat wij elkaar tegenkwamen was er bij hem een zeer hoge nood in met name de verwerking hiervan. Ikzelf was toen net afgestudeerd in de jeugdwelzijnszorg en bezig met een opleiding in de alternatieve  psychotherapie. Zijn hulpvraag overweldigde me, ik was zelf ook nog zo aan het zoeken naar meer verwerking. Wat kon ik, als jong broekie, voor deze man  van bijna 50 betekenen ? Toen was daar ook weer die stem in mij .... die mij aanzette om hem ten minste mijn vriendschapshand aan te reiken ?! Dit bleek voor Martin de eerste keer te zijn dat hij zo'n welkom als mens mocht beleven, welke hem diep bleek te raken ! Vanaf toen hadden we wekelijkse ontmoetingen met diepgaande gesprekken. Een mens ontmoeten die graag bij me wil zijn, van me wil leren en andere waardes wil ontvangen en daarvoor de diepte in wil gaan...  was buiten de cursussen, nieuw voor mij ! Dat dwong en hielp mij om bewuster te worden wat mijn aandeel in een contact is en welk aandeel de ander heeft. Daarvoor heb je de aandacht en intentie van beide kanten nodig. En die is niet altijd vanzelfsprekend aanwezig ! Het contact zo aangaan en ervaren, zoveel problemen nog, soms overweldigde dat mij. Dan had ik het nodig om me terug te trekken, afstand te nemen, om te kunnen verwerken. Als een ander angstig is voor die afstand maakte dat het lastig voor mij om deze toch te nemen. Toch kun je niet anders.
  Hoe communiceer je daar met elkaar over ? Zoveel te leren !  Martin had veel te verwerken en kon het goed verwoorden en ik kon goed luisteren. Gaandeweg kwam steeds meer bloot te liggen waar zijn nood uit bestond maar ging hij ook steeds meer omgekeerd aandacht besteden aan mijn onverwerkte pijnen. Praten kon ik daar wel wat over, voor zover ik me er al bewust van was, maar mijn gevoel daarin uiten, dat kon ik nog nauwelijks. Hij was door zijn traumatische verleden, zijn emotionele en lichamelijke pijnen en er al vroeg helemaal alleen voor staan, veel meer in contact met zijn gevoelsemoties dan ik toen nog.   Vertrouwen......... ?!  Wat heb je nodig om je veilig te voelen om je te kunnen uiten ? Wat had ik nodig ? Wat is veilig voelen....? Hoe ziet dat er uit, hoe voelt dat, waar voel je dat  ?  Een lange bijzondere weg zijn wij zo samen gaan lopen Een zeer bijzondere waardevolle vriendschap groeide zo en waaruit nog veel meer waardevols  mocht ontstaan !  Wat ben ik dankbaar dat hij toen in mijn leven is gekomen !

Bijzonder waardevol in mijn leven waren en zijn vooral zij die zelf ook trauma's hadden meegemaakt en daarmee worstelden. Van hen leerde en leer ik het meest. Ze hebben voor altijd een plekje in mijn groeiende hart !

Spiritualiteit, er is meer tussen hemel en aarde, ging ook een belangrijke rol in mijn leven spelen. Dat werd echt sterker toen na de plotselinge dood van mijn vader, ik met hem in gevoelscontact kwam, 3 dagen na zijn dood; een bijzonder liefdevolle spirituele ervaring !   Sindsdien is de link met andere werelden en bewustzijnsniveaus een waardevol gegeven in mijn leven, wat deel uitmaakt van hoe ik het leven als mens ervaren kan en van waaruit ik mensen coach.
We zijn echt goddelijke wezens in een menselijk avontuur !

Intimiteit en sexualiteit; diep contact maken met gevoels- en bewustzijnservaringen in jezelf en zo gewenst ook in verbinding met een (of meer) ander(en). Ervaringen die misschien pijnlijk of traumatisch waren en zonder consent beleefd zijn hebben nood aan verwerking. Dat dit een zeer intensief proces is dat veel liefdevolle en zachte aandacht vraagt, heb ik ervaren . In dit leven heb ik meegemaakt hoe het is om als baby sexueel gebruikt te zijn door een oom en er zijn heftige ervaringen in mij voelbaar van een vorig leven als vrouw in een massaverkrachting , die met de dood eindigde. Van daaruit is (natuurlijk) mijn diepste wens ontstaan om de zachte kant van nabijheid, intimiteit en sexualiteit vanuit ware liefde helemaal te gaan beleven ! Het is een waardevolle ontdekkingsreis en de pijnstukken en hobbels lijken nodig te zijn. Mijn bereik in de mate van kunnen beleven groeit. 

We hebben andere mensen nodig om ons in vrijheid mee te verbinden en daar bevestiging te ervaren.  Maar uiteindelijk mag bevestiging in jezelf ervaren, de belangrijkste leidraad in je leven worden ! 

Oprecht kan ik nu zeggen dat ik een veel spontanere, veelzijdige, eigen wijze, gelukkige, polyamoreuze queer man ben  , die van het contrastvolle leven als mens en met mensen geniet en mag genieten! Ik pas niet in een hokje en heb ook geen behoefte om jou in een hokje te zien of te duwen.  Ik voel mij als een moeder-vader-kind in een mannenlijf . Als een virtuoze elf en speelse sjamaan die het menszijn wil beleven en steeds meer de universele verscheidenheid daarvan omarmt.

Liefdevol beleven in Vrijheid  staat centraal in mijn leven  ..... 

Ik kan goed luisteren, liefdevol nabij zijn, ik ben sterk intuïtief verbonden invoelend. Ik kan ondersteunend zijn in het, stapje voor stapje, meer kunnen gaan beleven van waardevolle verbindingen vanuit je hart. Gelijkwaardig zijn in contact. Vrij en nagenoeg nooit boven de ander of me meer voelend. Want ieder heeft een ander startpunt, ervaringen, wensen en zielepad.  Gewoon en verschillend alles mag er zijn; werelden om te ontdekken ! 

Ik ben vooral een ervaringsdeskundige coach , die ook zelf nooit uitgeleerd zal zijn . Ik ben oprecht benieuwd naar jouw  eigenheid, je vragen en antwoorden, je talenten en persoonlijke (ziele)pad ...... Ik kan jou wellicht wat aanreiken en leren maar ik  verwelkom ook dat ik van jou en jouw ervaringen wat leren mag. 

Samen en all-één onderweg naar méér liefdevol autonoom leven 🎯